“ਚੁੱਪ”
ਉਦਾਸ ਦਿਲ ਹੈ, ਜਹਾਂ ਚੁੱਪ ਤੇ ਸੜਕ ਸ਼ਾਂਤ
ਜਿਂ਼ਦਗੀ ਦਾ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਮੁਕਾਂਮ ਹੈ।
ਜਿੱਥੇ ਦੂਰ ਤੱਕ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਹੈ ਪਸਰੀ ਹੋਈ
ਦਿਸਹਿੱਦਿਆਂ ਤੱਕ ਵਿਰਾਂਨ ਚੁੱਪ ਦਾ ਰਾਜ ਹੈ
ਕੋਈ ਅੰਦਰਲੀ ਚੁੱਪ ਹੈ ਬਾਹਰ ਦਿਸ ਰਹੀ ?
ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਮੁਕਾਂਮ ਦਸਤਕ ਹੈ ਦੇ ਰਿਹਾ
ਦਸਤਕ ਹੈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਪਰ ਚੁੱਪ – ਚਾਪ
ਲਬਾਂ ਦੀ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਸ਼ਾਤ ਹੈ
ਦਿਲ ਦੀ ਧਕ – ਧਕ ਹੈ ਸਾਂਤ ਜਹੀ
ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਚੁੱਪ ਹੈ – ਬਸ ਚੁੱਪ ਹੈ
ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਮੁਕਾਂਮ ਹੈ
ਕੋਈ ਦੱਸੇ ਇਸ ਮੰਜਿ਼ਲ ਦਾ ਨਾਂ
ਕੋਈ ਹੱਥ ਫੜੇ ਮੇਰਾ
ਕੋਈ ਪੱਲਾ ਫੜਾਵੇ
ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਚੁੱਪ ਦੇ ਦਿਸਹਿੱਦੇ ਤੋ
ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ
ਪਰਲੇ ਬੰਨੇ
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ, ਰੋਸ਼ਨੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ
ਛੱਡ ਦੇਵੇ।
ਕੋਈ ਹੱਥ ਫੜੇ ਮੇਰਾ
ਮੇਰਾ ਤਰਲਾ ਪਸਰ ਰਿਹਾ ਚੁੱਪ – ਚਾਪ
ਮੇਰੀ ਉਡੀਕ ਚੁੱਪ – ਚਾਪ ਉਡੀਕਦੀ
ਕੋਈ ਹੁਣੇ ਸਾਂਭੇ ਮੈਨੂੰ
ਕਿਤੇ ਚੁੱਪ ਦੇ ਦੇਸ ਮੈਨੂੰ ਸੁੱਟ ਹੀ ਨਾਂ ਦੇਂਣ
ਗਿਆਨ ਦੀ ਨੀਰਸਤਾ ‘ਚ
ਜਿੱਥੇ ਦੂਰ ਤੱਕ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀ
ਦਿਸਹਿੱਦਾ ਵੀ ਨਹੀ
ਜਿੱਥੇ ਨਜ਼ਰ ਕਿਤੇ ਨਹੀ ਜਾਂਦੀ
ਮੈਂ ਅੱਕ ਰਿਹਾਂ ਹਾ
ਚੱਪ ਘਰ ਕਰ ਰਹੀ ਮੇਰੇ ‘ਚ
ਮੇਰੇ ਲਬ ਸ਼ਾਤ ਨੇਂ
ਮਨ ਦੀ ਭਟਕਣ ਹੈ ਸ਼ਾਂਤ ਜਹੀ
ਇਕ ਤਰਲਾ ਸ਼ਾਂਤ ਜਿਹਾਦਮ ਤੋੜ ਰਿਹਾ ਚੁੱਪ – ਚਾਪ
“ਕੋਈ ਹੱਥ ਫੜੇ ਮੇਰਾ”
ਸਾਰਾ ਜਹਾਨ ਚੁੱਪ ਹੈ
ਚੁੱਪ ਹੀ ਗੂਂਜ ਰਹੀ ਦੂਰ – ਦੂਰ ਰੋਹੀਆਂ ‘ਚ
ਬਜ਼ਾਰਾਂ ‘ਚ ਚੁੱਪ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਹੈ
ਗਲੀਆਂ ਚੁੱਪ ਹਨ, ਚੁੱਪ ਦਾ ਨਾਚ ਹੈ
ਅਸਮਾਨ ਚੁੱਪ ਹੈ ਤਾਰੇ ਚੁੱਪ ਨੇ
ਬੇਲਿਆਂ ‘ਚ ਪਸ਼ੂ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਦੇਖ ਰਹੇ
ਹੀਰਾਂ ਚੁੱਪ ਨੇ ਸੱਸੀਆਂ ਚੁੱਪ ਨੇ
ਚੁੱਪ ਦਾ ਜਿੰਦਰਾ ਹੈ ਹਰ ਇਮਾਰਤ ਤੇ
ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੁੱਪ ਹਨ
ਮੇਰੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ‘ਚੋ ਚੁੱਪ ਝਾਕਦੀ ਹੈ
ਸੁਪਨਾਂ ਚੁੱਪ ਹੈ
ਜਿ਼ਦਗੀ ਚੁੱਪ ਹੈ
ਬਸ ਚੁੱਪ ਹੈ
ਮੇਰੀ ਵਰਿਆਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਚੁੱਪ ‘ਚ ਹੈ ਸਮਾ ਰਹੀ
ਮੁੜ ਜਨਮਣ ਲਈ
ਇਹ ਮੁੜ ਜਨਮੇਗੀ
ਤੋਤਲੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ‘ਚ
ਲੋਰੀਆਂ ਦੇ ਹੜ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ‘ਚ
ਪਿਆਰਾਂ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਸੋ਼ਰ ‘ਚ
ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਹੁਸੀਨ ਸ਼ੋਰ ‘ਚ
ਤੇ ਮੇਰੀ ਇਹ ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਨੀ ਚੁੱਪ
ਗੁਆਚ ਜਾਵੇਗੀ
ਖੁਦਾ ਕੋਈ ਹੱਥ ਫੜੇ ਮੇਰਾ
ਕੋਈ ਪਾਰ ਕਰੇ ਮੈਨੂੰ
ਚੁੱਪ ਦੇ ਦਿਸਹਿੱਦੇ ਤੋਂ ਪਾਰ
ਰੋਸ਼ਨੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ੋਰਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ‘ਚ
ਇੱਕ ਰਹਿਨੁਮਾਂ
ਹੱਥਇੱਕ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ ਪੱਲਾ…
ਦਿਸਹਿਦੇ ਦੇ ਉਸ ਪਾਰ……
ਦਿਸਹਿਦੇ ਦੇ ਉਸ ਪਾਰ……
ਰੋਸ਼ਨੀ…………
…ਪਿਆਰ
ਸੋ਼ਰ………
ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਅਟਵਾਲ
No comments:
Post a Comment