ਟਰਾਂਟੋ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਮੰਦਰ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ‘ਚ
ਝੂਲਣ ਵਿੱਚ ਪਰਦੇਸ
ਝੂਲਣ ਵਿੱਚ ਪਰਦੇਸ
ਅੰਬਰ ਸੋਹਣੇਂ।
ਝੰਡੇ ਮੰਦਰ ਦੁਧੀਆ ਰੰਗੇਂ
ਸੰਗ ਦੇ ॥
ਜੋ ਝੂਲਣਂ ਵਿੱਚ ਅਕਾਸ
ਮਾਹੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ।
ਖੋਲ਼ਣ ਭੇਦ ਅਪਾਰ
ਰਾਹੀ ਦੀ ਸੁਰਤ ਤੇ ॥
ਖੜਾ ਕੋ ਧਰਤ ਪਰਾਈ
ਅੰਗ਼ਦ ਦੀ ਸਾ਼ਨ ਨਾਲ ।
ਚਮਕਣ ਕਲਸ਼ ਅਪਾਰ
ਵਾਂਗ ਕੈਲਾਸ਼ ਦੇ ॥
ਸੰਗ ਦਾ ਸੱਚਾ ਰੂਪ
ਖੜਾ ਨਾਂ ਸੁੰਨ ਵਿੱਚ ।
ਜਾਂਣੇ ਬੋਲ ਅਬੋਲ
ਤੇਜਸਵੀ ਰਾਮ ਦੇ ॥
ਮੁੱਕੀ ਧਰਤ ਉਡੀਕ
ਹੋਈ ਪੂਰੀ ਕਰਾਮਾਤ ।
ਜਾਗੀ ਵਾਂਗ ਅਹਿੱਲਿਆ
ਛੂਹ ਕੇ ਚਰਨ – ਧੂੜ ॥
ਮੂਲੋਂ ਇੱਕ ਇਮਾਰਤ
ਨਾਂ ਇਸ ਜਾਂਣੀਉ ।
ਉੱਚੇ ਪ੍ਰੇਮ ‘ਚ ਘੜਿਆ
ਹਰ ਕਾ ਬੁੱਤ ਇਹ ॥
ਇਹਦੇ ਥੰਮੜਾਂ ਦੇ ਸਪਰਸ਼
ਇਹਦੇ ਥੰਮੜਾਂ ਦੇ ਸਪਰਸ਼
ਪਵਣਂ ਪਈ ਤਰਸਦੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਵਸਦਾ ਪ੍ਰਭ “ਸਿੰਘ” ਆਪ
ਪਾਪ ਸੰਘਾਰ ਨੂੰ ॥
ਇਹ ਕੰਤ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਲੀਨ
ਸੀਆ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ।
ਅਸ਼ੋਕ ਵਾਟ ‘ਚ ਰਹੀ ਅਡੋਲ
ਇਹ ਉੱਚੀ ਸੁੱਚਤਾ ॥
ਗੁੱਝੜਾ ਕੋਈ ਭੇਦ
ਹਰੀ ਦੇ ਰਾਹ ਦਾ।
ਪੁੱਗਦਾ ਆਂਣ ਅਖੀਰ
ਨਾਨਕ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ॥
ਉੱਚੀ ਅਤੇ ਅਡੋਲ
ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਬੰਦਗੀ।
ਕਹਿਰਵਾਨ ਸਮੇਂ ਦੀ
ਝੱਲੇ ਮਾਰ ਨੂੰ ॥
ਸੱਚੜਾ ਇਸਦਾ ਭੇਦ
ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਭਾਅ ਗਿਆ ।
ਦਿੱਤੀ ਆਪ ਸ਼ਹਾਦਤ
ਇਸਦੀ ਰੱਖ ਲਈ ॥
ਜੋ ਝੂਲਣਂ ਵਿੱਚ ਅਕਾਸ
ਮਾਹੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ।
ਖੋਲ਼ਣ ਭੇਦ ਅਪਾਰ
ਰਾਹੀ ਦੀ ਸੁਰਤ ਤੇ ॥
ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਅਟਵਾਲ
(30 ਅਕਤੂਬਰ 07)
No comments:
Post a Comment