Tuesday, October 30, 2007

ਟਰਾਂਟੋ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਮੰਦਰ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ‘ਚ


ਟਰਾਂਟੋ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਮੰਦਰ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ‘ਚ

ਝੂਲਣ ਵਿੱਚ ਪਰਦੇਸ
ਅੰਬਰ ਸੋਹਣੇਂ।
ਝੰਡੇ ਮੰਦਰ ਦੁਧੀਆ ਰੰਗੇਂ
ਸੰਗ ਦੇ ॥

ਜੋ ਝੂਲਣਂ ਵਿੱਚ ਅਕਾਸ
ਮਾਹੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ।
ਖੋਲ਼ਣ ਭੇਦ ਅਪਾਰ
ਰਾਹੀ ਦੀ ਸੁਰਤ ਤੇ ॥

ਖੜਾ ਕੋ ਧਰਤ ਪਰਾਈ
ਅੰਗ਼ਦ ਦੀ ਸਾ਼ਨ ਨਾਲ ।
ਚਮਕਣ ਕਲਸ਼ ਅਪਾਰ
ਵਾਂਗ ਕੈਲਾਸ਼ ਦੇ ॥

ਸੰਗ ਦਾ ਸੱਚਾ ਰੂਪ
ਖੜਾ ਨਾਂ ਸੁੰਨ ਵਿੱਚ ।
ਜਾਂਣੇ ਬੋਲ ਅਬੋਲ
ਤੇਜਸਵੀ ਰਾਮ ਦੇ ॥

ਮੁੱਕੀ ਧਰਤ ਉਡੀਕ
ਹੋਈ ਪੂਰੀ ਕਰਾਮਾਤ ।
ਜਾਗੀ ਵਾਂਗ ਅਹਿੱਲਿਆ
ਛੂਹ ਕੇ ਚਰਨ – ਧੂੜ ॥

ਮੂਲੋਂ ਇੱਕ ਇਮਾਰਤ
ਨਾਂ ਇਸ ਜਾਂਣੀਉ ।
ਉੱਚੇ ਪ੍ਰੇਮ ‘ਚ ਘੜਿਆ
ਹਰ ਕਾ ਬੁੱਤ ਇਹ ॥

ਇਹਦੇ ਥੰਮੜਾਂ ਦੇ ਸਪਰਸ਼
ਪਵਣਂ ਪਈ ਤਰਸਦੀ ।
ਜਿੱਥੇ ਵਸਦਾ ਪ੍ਰਭ “ਸਿੰਘ” ਆਪ
ਪਾਪ ਸੰਘਾਰ ਨੂੰ ॥

ਇਹ ਕੰਤ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਲੀਨ
ਸੀਆ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ।
ਅਸ਼ੋਕ ਵਾਟ ‘ਚ ਰਹੀ ਅਡੋਲ
ਇਹ ਉੱਚੀ ਸੁੱਚਤਾ ॥

ਗੁੱਝੜਾ ਕੋਈ ਭੇਦ
ਹਰੀ ਦੇ ਰਾਹ ਦਾ।
ਪੁੱਗਦਾ ਆਂਣ ਅਖੀਰ
ਨਾਨਕ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ॥

ਉੱਚੀ ਅਤੇ ਅਡੋਲ
ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਬੰਦਗੀ।
ਕਹਿਰਵਾਨ ਸਮੇਂ ਦੀ
ਝੱਲੇ ਮਾਰ ਨੂੰ ॥

ਸੱਚੜਾ ਇਸਦਾ ਭੇਦ
ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਭਾਅ ਗਿਆ ।
ਦਿੱਤੀ ਆਪ ਸ਼ਹਾਦਤ
ਇਸਦੀ ਰੱਖ ਲਈ ॥

ਜੋ ਝੂਲਣਂ ਵਿੱਚ ਅਕਾਸ
ਮਾਹੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ।
ਖੋਲ਼ਣ ਭੇਦ ਅਪਾਰ
ਰਾਹੀ ਦੀ ਸੁਰਤ ਤੇ ॥

ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਅਟਵਾਲ
(30 ਅਕਤੂਬਰ 07)

Wednesday, October 10, 2007

“ਜਿਨ ਸੱਚ ਪੱਲੇ ਪਿਆ”



“ਜਿਨ ਸੱਚ ਪੱਲੇ ਪਿਆ”


ਉਮਰੋਂ ਲੰਮਾ ਦਿਨ ਟੁਰ ਗਿਆ,

ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਬਿਗਾਨੀ ਜਹੀ ਭਾਹ ॥

ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਯਾਦ ਸਤਾਵੇ

ਧਰਤ ਬਿਗਾਨੜੀ ਤੇ ਆ ॥


ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਚਲਦੇ – ਚਲਦੇ

ਫਸ ਗਏ ਉਲਝਣ ਚ ਆ ॥

ਅੰਯਾਂਣੇ ਪੰਖੇਰੁਆ ਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ ਕਿਸੇ ਨੇ

ਠੀਕਰਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਦਿਖਾ ॥


ਘੋਰ ਬਣਾਂ ਵਿੱਚ ਚੋਗਾ ਚੁਗਦੇ

ਕੁੱਦਿਆ ਕੋਈ ਹੁਦਰਾ ਚਾਅ ॥

ਸੋਨੇਂ ਦਿਆ ਮਿਰਗਾਂ ਦੀ ਛਮ-ਛਮ ਪਿੱਛੇ

ਗਏ ਇੱਧਰ ਨੂੰ ਆ॥


ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਝਰਨੇਂ ਕਲ਼-ਕਲ਼ ਵਗਦੇ

ਝੀਲਾਂ ਚ ਚੰਨ ਪਿਆ॥

ਦੁੱਧ ਚਿੱਟੀ ਚਾਨਣੀ ਧਰਤ ਨੇਂ ਕੱਜੀ

ਰਾਹੀਆ ਵੇ ਭੁੱਲ ਗਿਓ਼ ਰਾਹ ॥


ਰੰਗ – ਬਰੰਗੇ ਵਣ ਪਿਆ ਰੰਗਿਆ

ਸੁਰਖ਼ ਪੱਤੀਆਂ ਦੇ ਚਾਅ॥

ਹਰ ਰੰਗ ਬਾਝੋਂ ਪਿਆ ਇਹ ਮਾਰੇ

ਸੱਖਣੀ ਸੱਖਣੀ ਭਾਅ ॥


ਘੁੱਗੀਆਂ, ਕਬੂਤਰਾਂ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ ਦੇ ਝੁਰਮਟ

ਪੋਣਾਂ ਸੁਗੰਧੜੀਆਂ ॥

ਤਜ ਕੇ ਧਰਤ ਫਕੀਰੀ ਵਾਲੀ

ਖੱਟਿਆ ਕੀ ਮਹਿਲਾਂ ਚ ਆ ॥


ਸੋਹਣੇ ਰੁੱਖ ਭਰਾਵਾਂ ਵਰਗੇ

ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਤਰਸ ਗਿਆ ॥

ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਕੰਮੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਮਾਏ

ਘਰ ਪਰਤਣ ਦਾ ਰਾਹ ॥


ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰੇਂਦਾ

ਮਿਹਰਾਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਸਾ ॥

ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਬੋਟਾਂ ਨੇ ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ

ਸਾਂਝਾ ਦਾ ਬੀਜ ਪਿਆ ॥


ਸ਼ਬਦ ਮਾਹੀ ਦੇ ਭੇਦ ਸੁਝਾਇਆ

ਕਦਮਾਂ ਦਿਖਾਇਆ ਰਾਹ॥

‘ਸੇਈ ਜਨ ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋਏ

ਜਿਨ ਸੱਚ ਪੱਲੇ ਪਿਆ’॥


ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਅਟਵਾਲ

( 1 ਅਕਤੂਬਰ 07 )